De bush bush, en

Hoi hoi,

Langzaam begin ik toch maar weer met het typen van een nieuwe ervaring. Als eerste wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties op mijn vorige blog!

Vrijdag was onze terug reis van het Mole park. Het heeft even geduurt voordat we ook echt op weg waren. Dat kwam omdat we hadden gehoord dat we konden pinnen bij de receptie. Dus we wouden gaan betalen en toen bleek dat de pinpassen het niet deden in hun pinapparaat.. Daar sta je dan..
De taxichauffeur zou om 7 uur komen, dus omgerekend naar de Ghanese tijd was het half 8. Het was ongeveer 20 min. rijden naar de bank zodat we konden pinnen. Samen met de taxichauffeur op pad, en je geloofd het niet; Pinautomaat kapot!!
En het is niet zo als in Nederland, op elke hoek een pinautomaat.. Nee, de volgende was 3 uur rijden!! Oeps!

Soms moet je ook een beetje geluk hebben, en de man van de bank kwam naar buiten. Of we geen geld hadden om te wisselen? Ik had er helemaal niet bij stil gestaan dat ik in mijn kleine vakje nog 100 euro had zitten. Dus iets verluisterde in mijn oor dat ik nog euro's had. Wat een geluk! We konden het wisselen, maar voor dat de man ons hielp werden we er eerst even aan herinnerd dat de bank pas over een half uur open zou gaan! Oke, Ghana, alle tijd!!
Uiteindelijk zijn we om 9 uur vertrokken met al onze spullen en waren we om half 3 weer in Sunyani. De taxi was goed voor Ghanese begrippen, en de chaffeur reed netjes. Zijn vriend was mee, en ze wouden ons afzetten bij een taxi die ons naar Hanukkah bracht, want wij wisten de weg niet precies. Hij hield een taxi aan en de chauffeur, met zijn opel corsa (anne, die van jou was er nog nieuw bij) zou de weg wel weten.. Nou, ik kan jullie vertellen, die laatste 10 minuten rijden waren erger dan de hele reis.. Na elke 3 meter toeteren en 3 keer de weg gevraagd te hebben wouden we uitstappen! Eerst moesten we ons raam opendraaien om vervolgens via de buitenkant de deur te openen! Haha. Nee, we moesten blijven.. Nou goed nog een kans, er ging iemand mee en die heeft hem toen de weg verteld. We waren blij dat we weer terug waren en het voelde toch ook wel een beetje als thuis komen :)

Zondag zijn we weer heerlijk met wat kinderen naar hwt zwembad geweest. Dat is echt genieten voor ons allemaal!

Dinsdag zijn we naar een dorpje geweest in de bush bush. Na 3 kwartier rijden over een nog al behoorlijk hobbelige zand weg, gingen we eerst kijken bij een dorpje waar een meisje woonde dat was geboren met een open ruggetje. Moses en Mariëtte hebben die mensen geld gegeven voor ziekenhuis bezoek en fysiotherapie en ze wouden nu kijken hoe het was en of ze ook echt naar het ziekenhuis gegaan zijn. Maar helaas waren de moeder en haar kindje er niet want ze waren naar familie. Jammer dus, maar leuk voor ons dat we even mochten kijken bij die mensen.
Toen reden we verder en kwamen we aan bij een dorpje met een schooltje van bladeren en takken. Dominique had van haar geld schriftjes, potloden, puntenslijpers en gummetjes gekocht en heeft dat uitgedeeld. Ook hadden Mariette en Moses drinken en koekjes mee genomen voor de kinderen. Ze waren echt heel blij. Ook met een voetbal die ze kregen! Zo leuk!!
Toen mochten we kijken bij de kinderen die les kregen.. (foto's) Daarna was het al snel pauze, en zaten we bij een teacher die goed engels kon. Ze gaf ons heerlijke stukjes sinasappel en begon daarna met het fijn malen van pepers, tomaat en ui. We mochten natuurlijk het goedje proeven. Het was heeeel heet door die pepers. Daarna deed ze er gerookte vis bij in, en toen kwam er een meel/mais bal naar voren en daarmee moesten we dippen door de saus. Ik heb echt een mini stukje gehad maar dat was al scherp! Later kwam er nog een sausje bij door en toen was het over voor ons! Bah, dat zag er echt vies uit! Haha.
Na het eten konden we netjes onze handen wassen in een schaaltje water, en nam een man ons mee om de rest van het dorpje te laten zien.
Eerst kwamen we bij de "wc" nou, daar kon je wel met 6 mensen tegelijk je behoeftes doen! Allemaal planken boven een heel diep gat en daar op kon je staan en dan laten vallen.. Heel gek om te zien! Gelukkig hadden wij niet te veel gedronken de hele dag zodat we geen gebruik hoefte te maken van de letterlijk openbare toilet!
Daarna liepen we verder naar de water put. Daar halen de mensen elke dag water met emmers op hun hoofd. Dat is best nog een hele opgave! Toen liepen we door een cacao bomen plantage naar een ander dorpje, daar waren ze wijn en alcohol aan het brouwen. Dat was ook heel grappig. We mochtem natuurlijk proeven, maar ik heb even overgeslagen.. Die andere meiden trokken er nog al een raar gezicht bij dus dat zei mij eigenlijk wel voldoende!
We kregen nog heerlijke bananen voor onderweg mee. Toen waren we weer terug bij het dorpje, en toen waren de kinderen van het schooltje vrij. Wij wisten dat Mariette ons pas om 3 uur kon ophalen en het was nog maar half 2. Voor ons was dat geen probleem maar de teachers wouden wachten totdat wij weg gingen, en we moesten maar even bellen.
Hebben jullie vodafone of MTN? Euh, MTN.. Oke kom maar mee, nou echt 200 meter verder bij een boom daar was MTN bereik. Haha! Voor vodafone moesten we de 4e boom van links hebben denk ik!
Uiteindelijk gingen de leraren weg en zaten we met ons 5en op een bankje met allemaal kindjes om ons heen die geen woord engels spraken.. Tja en dan? Liedjes zingen en dansen!! Wat leuk, we deden een soort battle, dat eerst hun gingen zingen en dansen en daarna wij. We deden de plop dans, in de maneschijn, de macarena en nog wat andere leuke liedjes. Toen vloog de tijd en kwam David ons ophalen. Hij is een klusjesman/bewaker/familie lid en woont in de Circle of life school van Hanukkah. Erg leuke en vriendelijke man!
Dat was een dagje over het echte leven in een dorpje in Ghana.

Dan zijn we al weer bij de donderdag, dat was de dag dat we afscheid namen met de kinderen van Iris en Selina. Dat was best bijzonder en emotioneel! Met hun heb ik hier toch wel al 3.5 week doorgebracht..
Maar aan alles komt een eind. (Al ben ik stiekem heel blij dat ik nog even mag blijven!)
Er was een soort seremonie en de kinderen gingen allemaal zingen en ze hadden een cadeautje zelf gemaakt.

'S avonds hebben we samen nog even alle foto's bekeken en hebben we nog de verjaardag van Selina gevierd. Die is vandaag jarig.
Toen snel naar bed, want gistermorgen om 5 uur ging de wekker weer.
Eerst hebben we de meiden uitgezwaaid en ben ik met de andere 2 meiden naar nkaranza geweest. Dat is een plaats en daar is een opvangtehuis voor kinderen die gehandicapt zijn. Dat te huis heet hand in hand. Het is ooit opgericht door een Nederlandse vrouw met een engelse Man. Die wonen daar ook in een heel grappig huisje op dat terrein. Die man is inmiddels al 84 dus een ander Nederlands stel heeft het een tijd geleden al overgenomen. Maar die waren nu net naar Nederland vertrokken.
We waren er al om half 9 dus we zijn begonnen met wat drinken. Er waren 2 Nederlandse stellen en die hadden daar een huisje gehuurd en ze waren daar ook aan het werk. Ze deden vooral klusjes. Ze waren geen vrijwilligers want die moeten het liefst 3 maand blijven. Dit noemden ze werk huisjes. Ze vertelden allemaal vol lof over hand in hand. En ze waren ook heel gastvrij dus dat was heel leuk.
Daarna kregen we een rondleiding van een Ghanese gastvrouw. Ze is met ons langs verschillende groepjes gelopen en langs verschillende ruimtes.
Eigenlijk kan je het wel een beetje vergelijken met het bouwhuis maar dan op z'n Ghanees.. Er staan ook allemaal huisjes, alleen hier wonen de begeleiders permanent samen met 3 "cliënten". Dus dat is best heftig. Geen nachtdienst, en andere collega's die je werk overnemen, en geen eigen gezinnetje.. Er was een disco plek, een siësta plaats, een computer ruimte, snoezel ruimte maar ook werkplaatsen waar ook gehandicapten aan het werk zijn. Naast het terrein stond een school, daar zijn we even wezen kijken. Gelijk werd je geknuffeld door alle kinderen. Heel erg leuk en ook wel schattig! Dan merk ik toch wel dat ik dat soort mensen gewoon echt heel leuk vind! Er liepen er ook wat met het down syndroom en dat deed me toch even weer denken aan Boerderijpad 8! Ik ben jullie nog lang niet vergeten! Haha.
Om 12 uur werd er gegeten samen met alle mensen, en om 4 uur is het bad tijd. Dan gaan alle kinderen/volwassenen in het zwembad en onder een grote douche en worden ze gewassen. Daarna krijgen ze hun pyjama aan.. Dat hebben we allemaal niet meer gezien want we zijn rond een uur of 2 weg gegaan.
Het was een hele bijzondere ervaring. Het is super om te zien dat ook deze mensen toch een goed plekje hebben gekregen omdat ze door hun familie niet geaccepteerd worden.

Nu is het al weer weekend en gaan we leuke dingen doen met de kinderen van Hanukkah. Op zaterdag moeten ze eerst samen hun kamer schoonmaken, en dan is er tijd voor spelletjes. In het weekend is de Nurse er ook niet dus geven wij alle medicatie en verzorgen wij de wondjes.
Meestal maken we ook tijd voor een wandelingetje. Morgen is het zondag, dan is er eerst een kerk dienst van ongeveer 2 uur. Die Moses verzorgt, en dan is het 's middags weer tijd om naar het zwembad te gaan met wat kinderen!
En dan afwachten wat de nieuwe week ons brengen zal! Dan is het al week 5 en ben ik al bijna op de helft! Het gaat echt zo snel!
Gelukkig mag ik nu nog 6 weken genieten van de avonturen en de lieve kinderen van Hanukkah!!

Tot snel! Liefs Pam