Carnaval en Valentijn
17 februari 2015 - Sunyani, Ghana
Hallo lieve allemaal,
Alweer een weekje verder, ik ga het dan ook gewoon weer herhalen; de tijd gaat ongelovelijk snel!!
Maandag vliegt mama al naar Ghana!
Dat betekent dat ik nu nog maar 3 weken op Hanukkah zal zijn!
De afgelopen week zijn er toch nog wel wat dingen gebeurd.
Vorige week dinsdag avond hebben we Emanuel welkom mogen heten in Hanukkah. Emanuel was al een maand oud, en hij woog maar 2.1 kilo. Dat is echt veel te weinig voor een baby van 4 weken. Hij kreeg daarom een speciale kamer op Hanukkah naast de medische post. Ook staat daar een normaal bed, en daar slaapt malamissi. Zij is een van de mama's hier. Zij nam de zorg op zich van Emanuel. De volgende dag heb ik gekeken hoe het bad ritueel zou gaan. Gelukkig had Mariëtte van te voren al wat verklapt, want het was zeer bijzonder om te zien! Het is echt een Ghanees ritueel, en dat is wel bijzonder om mee te maken en dat zal ik ook respecteren. Om een kleine verbeelding te geven; de mama zit op een laag krukje, ze heeft haar benen over het baby badje liggen en de baby op haar benen. Er staan 2 emmers water, warm en koud en er staat een bak die leeg is. Daar in giet ze steeds water uit beide emmers. Ze houd de baby op een gegeven moment met de armen op de rug en dan word het kind helemaal ingezeept en gewassen. Daarna dan denk je dat het klaar is en weer opnieuw word de hele baby gewassen en ingezeept. En daarna ook nog helemaal met vaseline ingesmeerd. Het is echt bijzonder om te zien, maar een keer was ook voldoende.
Verder hebben we een afscheid gehad van Henk en Rennie. Ze werden verkleed als Chief! Het was een super leuk afscheid. Daarna werd het heel erg donker en ging het hard waaien. Even later was er regen, en het heeft de hele nacht geregend. Geloof het of niet, maar er werd weder om tegen mij gezegd; goh in die andere 2 keer dat we hier zijn geweest heeft het nog nooit zo veel geregend. Ik heb het verhaal maar even uitgelegd over het meest bijzondere weer tijdens onze vakanties. (Mam, pap, Quinty en Tippy weten gelijk wat ik bedoel) Misschien lag het al die jaren dan toch aan mij! Haha.
Vrijdag hadden Nicky en ik besloten om naar de watervallen te gaan in Kintampo. Nou, dat was weer een heel avontuur! Om 6 uur waren we bij de vertrek plaats voor alle taxi's. We wouden eigenlijk een taxi maar die reden niet. Dat betekende dat ik weer (net als naar Mole) in zo'n busje moest zitten!! Ik kreeg het er al warm van, maargoed als je iets wilt heb je geen keus. Voor nog geen 3 euro per persoon gingen we mee in het busje. Gelukkig konden we op de eerste rij, we hadden beenruimte en zagen niet hoeveel mensen er in de bus zaten! Toen we reden werd er nog een gebedje gedaan en daar vertrokken we, om kwart over 7. Toen zat het busje namelijk pas vol.
Na een kleine 3 uur kwamen we aan in Kintanpo. Daarna moesten we nog even met 6 personen (3 voor in 3 achter in) in een inimini taxi! Haha. De man bracht ons netjes tot aan de ingang, daar vroeg hij ons telefoon nummer zodat hij ons kon bellen als we terug gingen.
Net als de Ghanesen die ons voor de gek houden als het gaat om geld betalen, hou ik ze voor de gek dat ik mn Ghanese nummer niet weet! Ideaal :) haha! Soms is het dan afgelopen, of ze geven een briefje met hun nummer er op en dat nemen we dan netjes aan, om het vervolgens nooit meer te gebruiken.
Toen we 2 uurtjes van de rust bij de watervallen hadden genoten kwam er een hele grote groep studenten aan.. Daar gaat je rust. Ze speelden in de watervallen als of ze in een waterpark waren met allemaal glijbanen! We keken onze ogen uit! Voor ons was het water te koud en de stenen te glad, dus we hielden het bij pootje baden. Maar dit! Haha geweldig om te zien, maar ook vermoeiend want ze wouden graag met ons op de foto en graag even een praatje maken. Nou goed dan. Tot dat een uur later nog een hele groep school kinderen er aan kwam, Nicky en ik keken elkaar aan en we dachten beide het zelfde. Weg hier!
Jammer genoeg was het nog maar 1 uur en was het zonde van de dag om al weer terug te gaan. Beide hadden we toen bedacht om nog even te gaan zwemmen, dus hebben we via een dropping taxi ons laten afzetten bij het Eusbett hotel om nog lekker even een duik te nemen in het zwembad. Heerlijk genieten!
Intussen had er zich ook veel afgespeeld op Hanukkah. Kleine Emanuel moest naar het ziekenhuis omdat hij heel veel diarree had. En Mariëtte heeft met de kinderbescherming Elvis opgehaald. Het is een jongetje van 11 jaar die een zwaar leven achter zich heeft. Gelukkig hebben wij hem mogen opnemen in Hanukkah! Hij is hier zeker op zijn plek en het zal snel beter gaan met hem.
Toen was het al weer 14 februari, valentijns dag en carnaval! Hier in Ghana kennen ze alleen valentijnsdag. Overal zijn dingen speciaal voor valentijn te koop. Knuffels, en van alles met hartjes. Echt grappig om te zien. En omdat Nicky en ik allebei uit een dorp komen waar het carnaval is, hebben we de kinderen weer geschminkt! Ze vonden het weer helemaal leuk. Ze wouden allemaal love op hun gezicht en allerlei andere kunstwerken hebben we er van gemaakt. Erg leuk!!
Zondag zijn we eerst naar de kerk dienst geweest, en 's middags zijn we lekker een keer met z'n tweeën naar het zwembad geweest. We hebben heerlijk genoten van de zon en van het lekkere eten.
Intussen is helaas de kleine Emanuel opgenomen in het ziekenhuis omdat hij uitgedroogt was.
Dan is het vandaag al weer dinsdag ochtend. Het heeft vanaf een uur of half 4 tot 7 uur heel hard geregend! Ook harde onweer er bij. Om 7 uur zouden we op het ziekenhuis moeten zijn, maar dat werd natuurlijk ook pas tien voor half 8.. Haha, in Nederland heb je een groot probleem als je te laat bent. Hier heb je gewoon dikke pech en zijn er meer mensen voor je aan de beurt.Op dit moment zit ik in het regionale ziekenhuis, Emanuel ligt daar nog die word door ons goed in de gaten gehouden, want de dokters hier hebben ook waen we zijn met Elvis hier voor wat onderzoeken. Het is bijzonder hoe het allemaal gaat hier in de wachtkamer. Eerst moet je je melden bij een balie waar (behoorlijk) chagerijnige dames achter zitten. Dan mag je in de wacht kamer zitten. Dan roept ze hard je naam en daarna moet je in een andere stoelen rij zitten daar moet je dan weer wachten met een briefje in de hand. Daarna word je nog een keer geroepen en dan moet je weer gegevens laten zien aan de "leuke" dame achter de balie. En dan mag je weer in de rij gaan zitten. Daarna zie je na een halfuur de dokter zijn kamer binnen gaan, en dan na een half uur is de eerste van de rij aan de beurt om naar binnen te gaan. Dan schuift het rijtje vanzelf op en ben je ook wel een keer aan de beurt.. Oja, na afloop van het verhaal moet je ook nog betalen. Haha.
Wij zijn nog (lang) niet aan de beurt dus we wachten gewoon rustig af. (GMT)
Nou, ik heb mijn tijd in elkgeval goed besteed door mijn blog even af te ronden!
Ik hoop dat het weer een leuk verhaal was. Vergeet vooral niet een reactie achter te laten!!
Dikke kus voor Sander!
Tot de volgende keer.
Liefs Pam
Alweer een weekje verder, ik ga het dan ook gewoon weer herhalen; de tijd gaat ongelovelijk snel!!
Maandag vliegt mama al naar Ghana!
Dat betekent dat ik nu nog maar 3 weken op Hanukkah zal zijn!
De afgelopen week zijn er toch nog wel wat dingen gebeurd.
Vorige week dinsdag avond hebben we Emanuel welkom mogen heten in Hanukkah. Emanuel was al een maand oud, en hij woog maar 2.1 kilo. Dat is echt veel te weinig voor een baby van 4 weken. Hij kreeg daarom een speciale kamer op Hanukkah naast de medische post. Ook staat daar een normaal bed, en daar slaapt malamissi. Zij is een van de mama's hier. Zij nam de zorg op zich van Emanuel. De volgende dag heb ik gekeken hoe het bad ritueel zou gaan. Gelukkig had Mariëtte van te voren al wat verklapt, want het was zeer bijzonder om te zien! Het is echt een Ghanees ritueel, en dat is wel bijzonder om mee te maken en dat zal ik ook respecteren. Om een kleine verbeelding te geven; de mama zit op een laag krukje, ze heeft haar benen over het baby badje liggen en de baby op haar benen. Er staan 2 emmers water, warm en koud en er staat een bak die leeg is. Daar in giet ze steeds water uit beide emmers. Ze houd de baby op een gegeven moment met de armen op de rug en dan word het kind helemaal ingezeept en gewassen. Daarna dan denk je dat het klaar is en weer opnieuw word de hele baby gewassen en ingezeept. En daarna ook nog helemaal met vaseline ingesmeerd. Het is echt bijzonder om te zien, maar een keer was ook voldoende.
Verder hebben we een afscheid gehad van Henk en Rennie. Ze werden verkleed als Chief! Het was een super leuk afscheid. Daarna werd het heel erg donker en ging het hard waaien. Even later was er regen, en het heeft de hele nacht geregend. Geloof het of niet, maar er werd weder om tegen mij gezegd; goh in die andere 2 keer dat we hier zijn geweest heeft het nog nooit zo veel geregend. Ik heb het verhaal maar even uitgelegd over het meest bijzondere weer tijdens onze vakanties. (Mam, pap, Quinty en Tippy weten gelijk wat ik bedoel) Misschien lag het al die jaren dan toch aan mij! Haha.
Vrijdag hadden Nicky en ik besloten om naar de watervallen te gaan in Kintampo. Nou, dat was weer een heel avontuur! Om 6 uur waren we bij de vertrek plaats voor alle taxi's. We wouden eigenlijk een taxi maar die reden niet. Dat betekende dat ik weer (net als naar Mole) in zo'n busje moest zitten!! Ik kreeg het er al warm van, maargoed als je iets wilt heb je geen keus. Voor nog geen 3 euro per persoon gingen we mee in het busje. Gelukkig konden we op de eerste rij, we hadden beenruimte en zagen niet hoeveel mensen er in de bus zaten! Toen we reden werd er nog een gebedje gedaan en daar vertrokken we, om kwart over 7. Toen zat het busje namelijk pas vol.
Na een kleine 3 uur kwamen we aan in Kintanpo. Daarna moesten we nog even met 6 personen (3 voor in 3 achter in) in een inimini taxi! Haha. De man bracht ons netjes tot aan de ingang, daar vroeg hij ons telefoon nummer zodat hij ons kon bellen als we terug gingen.
Net als de Ghanesen die ons voor de gek houden als het gaat om geld betalen, hou ik ze voor de gek dat ik mn Ghanese nummer niet weet! Ideaal :) haha! Soms is het dan afgelopen, of ze geven een briefje met hun nummer er op en dat nemen we dan netjes aan, om het vervolgens nooit meer te gebruiken.
Toen we 2 uurtjes van de rust bij de watervallen hadden genoten kwam er een hele grote groep studenten aan.. Daar gaat je rust. Ze speelden in de watervallen als of ze in een waterpark waren met allemaal glijbanen! We keken onze ogen uit! Voor ons was het water te koud en de stenen te glad, dus we hielden het bij pootje baden. Maar dit! Haha geweldig om te zien, maar ook vermoeiend want ze wouden graag met ons op de foto en graag even een praatje maken. Nou goed dan. Tot dat een uur later nog een hele groep school kinderen er aan kwam, Nicky en ik keken elkaar aan en we dachten beide het zelfde. Weg hier!
Jammer genoeg was het nog maar 1 uur en was het zonde van de dag om al weer terug te gaan. Beide hadden we toen bedacht om nog even te gaan zwemmen, dus hebben we via een dropping taxi ons laten afzetten bij het Eusbett hotel om nog lekker even een duik te nemen in het zwembad. Heerlijk genieten!
Intussen had er zich ook veel afgespeeld op Hanukkah. Kleine Emanuel moest naar het ziekenhuis omdat hij heel veel diarree had. En Mariëtte heeft met de kinderbescherming Elvis opgehaald. Het is een jongetje van 11 jaar die een zwaar leven achter zich heeft. Gelukkig hebben wij hem mogen opnemen in Hanukkah! Hij is hier zeker op zijn plek en het zal snel beter gaan met hem.
Toen was het al weer 14 februari, valentijns dag en carnaval! Hier in Ghana kennen ze alleen valentijnsdag. Overal zijn dingen speciaal voor valentijn te koop. Knuffels, en van alles met hartjes. Echt grappig om te zien. En omdat Nicky en ik allebei uit een dorp komen waar het carnaval is, hebben we de kinderen weer geschminkt! Ze vonden het weer helemaal leuk. Ze wouden allemaal love op hun gezicht en allerlei andere kunstwerken hebben we er van gemaakt. Erg leuk!!
Zondag zijn we eerst naar de kerk dienst geweest, en 's middags zijn we lekker een keer met z'n tweeën naar het zwembad geweest. We hebben heerlijk genoten van de zon en van het lekkere eten.
Intussen is helaas de kleine Emanuel opgenomen in het ziekenhuis omdat hij uitgedroogt was.
Dan is het vandaag al weer dinsdag ochtend. Het heeft vanaf een uur of half 4 tot 7 uur heel hard geregend! Ook harde onweer er bij. Om 7 uur zouden we op het ziekenhuis moeten zijn, maar dat werd natuurlijk ook pas tien voor half 8.. Haha, in Nederland heb je een groot probleem als je te laat bent. Hier heb je gewoon dikke pech en zijn er meer mensen voor je aan de beurt.Op dit moment zit ik in het regionale ziekenhuis, Emanuel ligt daar nog die word door ons goed in de gaten gehouden, want de dokters hier hebben ook waen we zijn met Elvis hier voor wat onderzoeken. Het is bijzonder hoe het allemaal gaat hier in de wachtkamer. Eerst moet je je melden bij een balie waar (behoorlijk) chagerijnige dames achter zitten. Dan mag je in de wacht kamer zitten. Dan roept ze hard je naam en daarna moet je in een andere stoelen rij zitten daar moet je dan weer wachten met een briefje in de hand. Daarna word je nog een keer geroepen en dan moet je weer gegevens laten zien aan de "leuke" dame achter de balie. En dan mag je weer in de rij gaan zitten. Daarna zie je na een halfuur de dokter zijn kamer binnen gaan, en dan na een half uur is de eerste van de rij aan de beurt om naar binnen te gaan. Dan schuift het rijtje vanzelf op en ben je ook wel een keer aan de beurt.. Oja, na afloop van het verhaal moet je ook nog betalen. Haha.
Wij zijn nog (lang) niet aan de beurt dus we wachten gewoon rustig af. (GMT)
Nou, ik heb mijn tijd in elkgeval goed besteed door mijn blog even af te ronden!
Ik hoop dat het weer een leuk verhaal was. Vergeet vooral niet een reactie achter te laten!!
Dikke kus voor Sander!
Tot de volgende keer.
Liefs Pam
En de regen pam, misschien is het beter dat ik mee ga naar Australië. Haha
De lieve groetjes aan al jou kindjes daar, en een hele dikke kus vanuit albergen xxx
Wat beleef jij. Iedere keer weer veel
Het is wel een hele andere wereld als. Holland,
Maar wij vinden het prettig dat je het leuk vind
Heel veel liefs. Uit. Beuningen en tot over 4 weken
tot de volgende blog
Wat een verhaal zeg. En wat een belevenissen maak jij daar mee in Ghana. We blijven je zeker volgen. Met al je mooie bijzondere verhalen en foto's.
Succes met alles.
Veel liefs uit Beuningen,
Maik & Carmen
Wat een geweldige verhalen.
Ik lees dat je erg geniet.
De tijd vliegt.
Geniet nog maar lekker de laatste weken.
En ook veel plezier.
Groetjes Marion Brink
Wat een prachtige verhalen en wat maak je daar veel mee. Genieten doe je daar uit je verhalen te halen. Nog veel plezier deze weken en tot gauw groetjes van ons allemaal.
Groetjes emiel en diede