Om nooit te vergeten!!

De laatste 2 volle dagen van mijn avontuur zijn aangebroken!
Wat was het gaaf zeg! Wat was het mooi om kennis te maken met Ghana, met Mariëtte en Moses, de kinderen van Hanukkah, de werkers, en niet te vergeten de vrijwilligsters!! Zonder al deze mensen was ik niet aan dit avontuur begonnen.

Het afscheid nemen van Hanukkah was wel even zwaar! Alle kinderen hadden een dansje ingestudeerd, de jongens die zongen dansten zelf, en de meiden hebben gedanst op het liedje it's raining man. Ook zongen verschillende kinderen nog wat voor ons, en hadden ze samen een heel mooi liedje ingestudeerd! Later kwamen Elvis (mama's grote vriend) en Kwaku (mijn vriendje) ons een heel mooi cadeau brengen! Dat was het meest moeilijkste moment.. Het was een mooi doek waarop een boom geschilderd was met bladeren van handen en voeten, met daar op alle namen van de kinderen! Echt zo mooi en zo lief he!!
Daarna ging mama nog een gedicht voorlezen in het Nederlands en Mariëtte heeft dat voor ons vertaald. Het was echt prachtig!
Mama had ook ballonnen meegenomen, dus we hadden 's middags al meer dan 50 ballonnen opgeblazen en die hebben we aan de kinderen gegeven. Dan besef je nog een keer hoe gelukkig deze kinderen zijn met alles wat ze krijgen! Hoe geweldig ze het vinden om een ballon te krijgen. Al die kleine dingen waar ze zo blij van kunnen worden, dat blijft mooi om te zien.

Woensdag ons vertrek naar het strand, alle kinderen en vrijwilligsters hebben ons staan uitzwaaien. Er was nog een meisje naar me toe gekomen en ze zei; niet huilen straks, je gaat weer naar je vader toe! Opniew breekt je hart. Zo'n jong meisje dat zoiets tegen je zegt, en dat terwijl ze zelf haar eigen papa en mama niet kent.. Dan ben je even sprakeloos!
De tranen die ik heb laten vallen waren van geluk, dat ik hier mocht zijn, dat ik zo veel liefde van deze kinderen mocht voelen en dat ik ze mijn liefde heb mogen geven. Ook omdat ik afscheid moest nemen van de vrijwilligsters, het was een geweldige tijd met deze groep!

Dan de reis naar KoSa, de taxi chauffeur reed alsof hij haast had. Mama en ik hebben elkaar een paarkeer aangekeken en gedacht, gaan we er wat van zeggen of niet. We moesten nog een uurtje rijden, toen hadden we een lekke band. Gelukkig leek de chauffeur erg ervaren en had hij er zo een nieuwe band onder.

Thank god waren we veilig aangekomen op KoSa. Het is prachtig hier aan de kust, heerlijk dat geluid van de golven. Waar we even aan moesten wennen was het stroom, want daar is een vaste regeling voor maar die hebben we nog niet echt door. Tot gisteren avond 6 uur hebben we in totaal 4 uur stroom gehad vanaf het moment dat we er waren. Dat is dan toch even wennen..
Maargoed ook daar redden we ons prima mee.
Gisteren hebben we een bezoek gebracht aan Kakum National Park. We hebben gewandeld over touwbruggen op hele hoge hoogtes. Het was mooi dat we er zijn geweest, maar echt spectaculair was het niet. Er was ook een hele grote groep studenten met ons waarvan er 1 heeel erg bang was. Nou daar moet je dan maar net zo lang achteraan lopen totdat hij over is! Hah, daar zaten we dan ook niet op te wachten.. Maargoed weer een ervaring rijker!

Vandaag gaan we naar het slavenford in Elmina en morgen nog genieten van de zee en de zon. Maandag vliegen we pas om 22 uur dus dan kunnen we in alle rust vertrekken met een taxi naar Accra.

Stiekem kan ik niet wachten tot het dinsdag is en ik iedereen weer zie!
Tot snel allemaal!!

xxxxxxxxxxxx