Obruni!!

14-01-2015

Vandaag ben ik al weer een dikke week in Hanukkah en ik kan jullie vertellen, het word elke dag leuker! De namen van de kinderen die ken ik nu bijna allemaal. Er zijn nog een paar kinderen waarvan ik de namen niet kan onthouden maar dat komt omdat ze gewoon heel erg zelfstandig zijn en weinig bij je komen.
De afgelopen week heb ik al veel gezien en gedaan! We hebben nog een paar ochtenden gewandeld vorige week, de kinderen vinden het helemaal geweldig!! Al is het maar een klein stukje of een ronde in de omgeving. Ze genieten er zichtbaar van, dat is mooi om te zien. We doen het wel voor een uur of 11 want anders is het echt te warm (voor ons) haha. Hier lopen de kinderen in truien met lange mouwen, en soms gebreide vesten. ’s Morgens hebben ze het echt koud. Vandaag nog kwam er een juf van de school naar ons toe en ze zei; koud he!! Het was ongeveer 15 graden. Dus we hebben maar even verteld over het fijne weer in Nederland.. Toen begon ze gelijk over iets waarmee je het huis kon verwarmen.. Juist: een kachel!!

Sinds het weekend zijn er 2 vrijwilligsters bij gekomen, we zijn nu dus met 5. Morgen komen er een man en een vrouw die hier al vaker zijn geweest dus dat word vast gezellig.

Op het moment dat ik dit verhaal typ zit ik zonder stroom dus ik kan nog een klein stukje typen en dan begeeft mijn laptop het. Dit is nog maar de 2e keer dat we zonder stroom zitten, vandaag is het voor het eerst ook echt donker zonder stroom.

Gisteren zijn we ook in het ziekenhuis hier in de buurt geweest. Ik ben er geweest met een andere vrijwilligster en de Nurse van Hanukkah dat was een hele ervaring!! Het leek eerst een super klein ziekenhuis, maar toen ze ons meenam naar verschillende afdelingen toen schrok ik er van hoe groot het was. In Nederland heb je natuurlijk allemaal verdiepingen op elkaar, en dit waren gewoon allemaal afdelingen op de begane grond. Het was ook super druk!

Wat heel grappig was, ik had in Nederland gehoord dat het slim was om een ring om te doen aan je rechter hand. Dat verhaal was ik net aan het vertellen aan Sanne (vrijwilligster) en toen kwamen er al een paar jongens naar ons toe om een gezellig praatje te maken. Eerst moesten ze onze namen weten, en even later keken ze naar mijn ring en vroegen zich af van wie ik die had gekregen. (allemaal in het Engels natuurlijk) Ik vertelde dat hij van mijn  vriend was. Dus de vraag of we getrouwd waren die kwam daarna al snel. Toen dacht ik, een leugentje om bestwil moet kunnen. Ik zei dat we bijna gingen trouwen en verloofd waren! Haha. Je had ze moeten zien kijken! Geweldig! Ik was daarna meteen van het “gezeur” af, en met Sanne bleven ze nog even door zeuren. Dus voor deze 10 weken ben ik gewoon verloofd.    

Wat me opviel in het ziekenhuis, daar staan eigenlijk alle bedden en apparatuur die in Nederland al lang afgeschreven zou zijn. Dat word daar echt gebruikt totdat het  helemaal uit elkaar valt. Ook heb ik nog de fysio ruimte bekeken en die zag er wel heel mooi uit. Ook met oud spul maar goed ze doen hun best. Ik heb nog gevraagd of ik een foto mocht maken om hem aan mijn vader te laten zien, maar helaas..

Na 1,5 uur in het ziekenhuis te hebben rondgelopen was de man die de auto mee had en met ons mee was verdwenen. Na wat telefoontjes en 15 min. Wachten kwam hij ons toch nog weer ophalen.
We reden weer terug naar Hanukkah, toen we onderweg moesten stoppen bij een huis omdat daar een meisje was die heel veel pijn had. Dat was een meisje waarvoor Mariëtte en Moses eten en school betalen.  We hebben haar meegenomen naar Hanukkah voor wat onderzoeken in de Medische Post en daarna is ze snel door gegaan naar het ziekenhuis. Daar moest ze een nacht blijven en gelukkig ging het daarna weer goed met haar en mocht ze naar huis. Om privacy redenen wil ik niet op het internet zetten wat er nu precies met haar aan de hand was.

15-01-2015

Gisteren ochtend zijn we naar de Wednesday market geweest. Tjonge jonge, je kijkt je de ogen uit! Het is zo groot!  Ik zal wat foto’s toevoegen zodat jullie kunnen zien wat ik bedoel.  De mensen vinden het niet fijn als je foto’s maakt, dus we hebben bij een dame wat sinaasappels gekocht voor wat geld. Ze bleef het tasje maar vullen met sinaasappels, dus we hebben maar snel gezegd dat we er niet meer nodig hadden. We hebben haar wat geld gedaan en ze was helemaal gelukkig. Daarna hebben we natuurlijk gevraagd om een foto, en natuurlijk mochten we een foto maken!! Dus gelijk maar de hele markt mee genomen op de achtergrond. De rest van de foto’s heb ik stiekem gemaakt.
Wat zo leuk was, alle mensen die roepen Obruni naar je. Dat betekend blanke. Overal waar je komt (ook ik het ziekenhuis) hoor je, obruni, obruni! Dat is echt heel erg grappig!

Verder hebben we gisteren ook nog met een hele boel kinderen huiswerk gemaakt in de color room. Dat was wel een chaos maar ook wel weer een leuke ervaring. We weten ook dat we het niet weer moeten doen met zo veel kids tegelijk. 

Volgens mij is het een behoorlijk verhaal geworden! Ik vond de reacties van iedereen zo leuk op  mijn vorige blog!! Zo lief al die reacties!

Ik hoop dat jullie dit verhaal net zo leuk vonden om te lezen. Vanmiddag ga ik skypen met mn zusje want die is vandaag jarig!!

Voor Sander een hele dikke kus!!

Liefs Pam